مقایسه بروز ترمبوفلبیت سطحی در بیماران جراحی با استفاده از الکل وبتادین

روش کار: 200 مورد نیمی با بتادین و نیمی با الکل در اتاق عمل بوسیله رزیدنت بیهوشی زیرنظر متخصص بیهوشی رگ گیری شده اند.عوامل مداخله گر شامل (ارژانسی والکتیو، سن و جنس، انواع کاتتر داخلی و خارجی و اندازه ‏‎‎‏(16، 18، 20، 22) در اندامهای مختلف، مدت ماندن کاتتر، وضع بهداشتی آنتی بیوتیک های و داروهای بیهوشی تزریقی بوده اند.بحث نتایج: از 12 مورد ترمبوفلبیت 7 مورد ‏‎a‎‏ و (یک مورد مشکوک) 5 مورد گروه ‏‎b‎‏ (در صورت حذف 1 مورد مشکوک) در هر دو گروه بترتیب 6% و 5% ترمبوفلبیت ایجاد که تقریبا بروز رد هر دو مساوی استخانم ها و آقایان کل جمعیت مورد مطالعه بوده اند 1/8% خانم و 76/4% آقایان دچار ترمبوفلبیت شده اند یک تفاوت معنی داری است.همچنین 100% خانم ها و 6/66% آقایان دچار ترمبوفلبیت در گروه سنی 80-40 سال بوده اند.تعداد کاتترهای خارجی 52 عدد (26%) تعداد کاتترهای داخلی 151 عدد (74%) از کاتترها را تشکیل داده از 12 مورد ترمبوفلبیت 11 مورد کاتتر داخلی یک مورد خارجی اند بیشترین ترمبوفلبیت 6 مورد با کاتتر 18 و کمترین مورد با شماره 22 ایجاد شده است کلیه موارد ترمبوفلبیت در روز دوم و سوم کاتتر یزاسیون ایجاد شده.نتیجه گیری: به طورک لی در موارد ارژانسی یا الکتیو، اندام فوقانی راست یا چپ داروهای بیهوشی و آنتی بیوتیک های تزریقی به علت تنوع عوامل نتیجه قطعی و معنی داری بدست نیاوردیم.از نظر جنیش خانم ها و از نظر سن در هر دو جنس سن 80-40 سال، وضع بهداشتی پائین و مدت ماندن کاتتر (3 روز) سایز بزرگ شماره 18 بارزترین نقش در ایجاد ترمبوفلبیت دارند.